Antwerpen, een stad die haar gezinnen koestert. Eén op vijf gezinnen met jonge kinderen keert onze stad de rug toe. Dat tij moeten we keren.

– Tijd voor een eerlijk inschrijfsysteem voor scholen. De keuze van de ouders moet altijd het belangrijkste criterium zijn.

– Antwerpen gaat op zoek naar een nieuw mobiliteitsevenwicht. De auto blijft partner van vele gezinnen, dus die pesten we niet weg. We proberen wel zoveel mogelijk Antwerpenaren te overtuigen om de fiets of het openbaar vervoer te nemen. Daarom werken we aan de veiligheid van onze fietspaden en de stiptheid en betrouwbaarheid van bussen en trams.

– Ook de toegankelijkheid van het openbaar vervoer blijft een pijnpunt. Vele bus- en tramstations zijn niet rolstoel- en buggyvriendelijk. Daar brengen we verandering in. We zorgen ervoor dat er in alle premetrostations liften zijn. Uitgerekend halte Groenplaats heeft dat bijvoorbeeld niet. De brede Albatrostrams maken overal hun opwachting.

– We onderzoeken of we bepaalde wijken gezinsvriendelijker kunnen maken door gerichte belastingverlagingen. De focus gaat nu te vaak naar té kleine en té dure nieuwbouw.

– Ouders krijgen een stedelijke geboortepremie van € 40. Dat bedrag wordt echter niet zomaar op de rekening geschreven. Ze kunnen dan kiezen tussen vuilniszakken, pampers of cadeaubonnen om te spenderen bij lokale handelaars. Zo gebruikt men de premie echt voor de noden van het kind.

– Wijken moeten kindvriendelijk en veilig zijn. Zones 30 handhaven we, geen snelheidsduivels meer in onze straten. Vlakke en voldoende brede voetpaden zijn de nieuwe norm.

– Fietsen in deze stad is niet overal even veilig. Nochtans moeten we de fiets (nog meer) stimuleren. Wie vroeg start met fietsen, trekt dat later door. Het is bovendien gezond. Wist je dat je minder fijn stof op de fiets binnenkrijgt dan in de wagen? We werken zwarte punten zo snel mogelijk weg.

– In schoolomgevingen – waar het past – leggen we schoolstraten in. Die zijn bij schoolaanvang en -afloop even afgesloten voor gemotoriseerd verkeer. Bewoners en hulpdiensten kunnen natuurlijk door.

– Voor veel inwoners zijn de parkjes en pleintjes in Antwerpen een beetje ‘hun’ tuin. Die moeten er dus proper bij liggen als (groot)moeders met hun kinderen er willen spelen. Nultolerantie voor zwerfvuil. We verhogen het toezicht en de boetes en sturen betrapte sluikstorters meteen mee op verplichte veegdienst. Dat kan vandaag niet.

– We ontharden 15 % van onze stad. Meer groen koelt onze stad af en zuivert onze lucht. We willen een groenperk op 300 meter van elke woning.

– We helpen alleenstaande ouders bij de kinderopvangfactuur en de naschoolse opvang indien nodig.

– De stedelijke groendienst vormt speelplaatsen van scholen om tot groene parken en speeloases en zorgt voor het onderhoud.

– Zowel in de zelfstandige kinderopvang als bij onthaalouders krijgt elk gezin een tarief op maat van het inkomen.

– We breiden occasionele kinderopvang uit. Het helpt ouders uit de nood. Werkzoekende ouders kunnen dankzij deze occasionele kinderopvang makkelijker gaan solliciteren, een opleiding volgen of starten met een nieuwe job.