Voor Sinjoren met gevoelige luchtwegen zoals wijzelf, is het niet altijd een pretje om in ’t Stad te wonen. Dokters bevestigen dat objectief en wijzen in hun diagnoses steeds vaker op de gevaren van slechte luchtkwaliteit. En ook de wetten van de erfelijkheid zijn bikkelhard: kinderen, een prachtige tweeling incluis, hangen tijdens de winter steeds vaker aan puffers en aerosols. Talrijke studies wijzen op het verband tussen sterfte en de concentraties van fijn stof in de lucht. Vuile lucht doodt jaarlijks naar schatting 400.000 Europeanen.  Daar zitten ook Antwerpenaren bij. We beseffen het niet, maar luchtvervuiling zal de geruisloze killer van de 21ste eeuw worden. Ons hart ligt in de stad, maar onze longen willen overspel plegen.

Deze complexe problematiek kent talrijke oorzaken, met verkeer als één van de cruciale factoren. Recent nog bracht een reportage aan het licht dat de luchtkwaliteit nabij scholen in een stedelijke context vele male slechter is dan deze in minder verstedelijkt gebied. Als stedelingen worden wij dagelijks geconfronteerd met verstikkende verkeerscongestie in onze buurt. We staan met z’n allen overal vast. Stilstaand verkeer zorgt voor een verhoogde uitstoot van schadelijke gassen. En toch kruipen we met z’n allen in de wagen, zelfs om pistolets te gaan halen. We brengen onze kinderen met de auto naar school, ook al is bewezen dat ze op de fiets minder fijn stof binnen krijgen. Maar waarom zou je als ouder, als de route vaak vol obstakels ligt en gevaar om de hoek loert? Vele trams zijn herleid tot sardineblikjes die vaker te laat dan op tijd rijden, dat stoot gewoon mensen af. Ik daag u uit om eens op een druk moment met de buggy de tram te nemen. Wanneer je met een alternatief voor de wagen minstens even gefrustreerd op je bestemming aankomt, dan moeten alle alarmbellen afgaan.

Een mentaliteitswijziging komt niet (altijd) vanzelf. Beleidsmakers hebben hierin een verpletterende verantwoordelijkheid. Het bedrijfswagenpark nog verder laten uitdeinen door het behoud van gunstige fiscale statuten is onhoudbaar. Een verdere vergroening is absoluut noodzakelijk. Of de fiets een volwaardige plek in de stad moet krijgen, zou geen ideologisch debat mogen zijn, maar een evidente keuze. En bij de modal shift naar andere vervoersmogelijkheden, moeten alternatieven simpelweg betrouwbaar zijn. Politieke moed ging ooit over communautaire zaken. Laten we nu van dit debat de inzet maken voor de toekomst. Iedereen ademt dezelfde lucht in. Er is dus maar één weg vooruit, waarbij elke verandering ook bij onszelf begint. De longen van eenieder, ook van de allerkleinsten en zij die nog niet geboren zijn, zullen ons dankbaar zijn.

Sam Voeten (Merksem) & Jan Braeckmans (hartje Antwerpen)
Trotse Sinjoren met zwakke longen
Gepubliceerd in Gazet Van Antwerpen op 2 februari 2018

Meet de luchtkwaliteit in uw straat (project CurieuzeNeuzen)!